De Mexicaanse Griepepidemie van 2009 de jaarlijkse griepen en Corona
Van april van het jaar 2009 tot voorjaar 2010 leefde de wereld in afwachting van hetgeen de nieuwe, of voorheen ook wel Mexicaans genoemde, griep ons zou brengen.

Leek het in mei, op grond van de berichten uit Mexico en de VS, om een uiterst gevaarlijk ziektebeeld te dat in allerlei rampscenarios kon uitmonden. In september was er van dit alles nog niets te bespeuren en werden er vraagtekens gesteld over de betrouwbaarheid van de adviezen van mn Prof. A.D. Osterhaus. De overheid leek zich voor honderden miljoenen euro’s ingelaten te hebben met een onschuldig griepje.

In oktober, na het overlijden van enkele voorheen gezonde jongeren, was het tij weer gekeerd en leek het alsof het toch niet zo’n onschuldige griep was. De onbekendheid met deze ziekte in de Nederlandse situatie maakte dat het uiterst moeilijk was om hier professionele adviezen over te geven. Dit gegeven speelde alle deskundigen parten en maakte dat de adviezen per maand zo konden verschillen en ook nog eens per land verschilden.

Een deel van de ongerustheid werd veroorzaakt door het gegeven dat het bij de nieuwe griep om een virale infectie ging en voor virale infecties zijn de therapeutische mogelijkheden uiterst beperkt. Ze zijn beperkt tot algemene maatregelen (bv rust, vocht en zuurstoftoediening) ; een gerichte antivirale therapie, middels Tamiflu, bleek teleurstellend qua effectiviteit. Het beste wat er vanuit regulier-medisch oogpunt dan ook gedaan kon worden was inzetten op preventie. Preventie in reguliere zin betekent vooral : overdrachtspreventie oftewel voorkomen dat het virus zich verspreidt. Er werd dan vooral vanuit gegaan dat het virus de boosdoener is en dat het niet mogelijk is het menselijke immuunsysteem anders dan middels een vaccin te stimuleren en voor te bereiden op dit virus. Dit is echter een erg eenzijdige opvatting van preventie.

Ten eerste kan preventie veel meer zijn dan alleen overdrachtspreventie en vaccineren.
Ten tweede kon niet de gehele Nederlandse bevolking ingeënt worden en dreigde er soms onnodige onrust bij die patiënten die zich bedreigd voelden maar die niet behoren tot een bekende risicogroep.  Zij kregen feitelijk de boodschap dat de overheid verwacht dat de griep bij hen niet zo ernstig zal verlopen.
Ten derde was bekend dat ook wanneer er gevaccineerd werd dit vaccin niet 100% effectief zou blijken te zijn. De schattingen waren destijds dat er na 1 injectie bij 40% van de patiënten voldoende immuniteit opgebouwd zou zijn en na 2 injecties bij ongeveer 70 % van de patiënten. Aangezien de opkomst  eind november 2009 bij de jongeren ongeveer 70 % leek te bedragen was de maximaal te behalen immuniteit van de jeugdige Nederlandse bevolking 49%.
Door punt twee en drie vielen er gaten in de via vaccinatie te bereiken immuniteit van de Nederlandse bevolking en was het alleen al hier om dringend gewenst aanvullende mogelijkheden ter sprake te brengen.

Wat in 2009 voor de Roemruchte Mexicaanse griep gold geldt jaarlijks voor iedere griep en luchtweginfectie. De preventieve werking van de vaccins blijkt beperkt. Steeds meer mensen zien er van af en een groot deel van de bevolking wordt sowieso niet ingeënt. Er zijn dus ook voor de jaarlijkse griep en luchtweginfecties anderen preventieve en therapeutische maatregelen nodig.

Corona (tekst van voorjaar 2020)
Op dit moment hebben wij met de corona-pandemie te maken. Het is inmiddels duidelijk dat die landen die in 2003 van de Sars-epidemie geleerd hebben ( o.a.Taiwan, Hongkong) hier daadwerkelijk van geleerd hebben en al in een vroeg stadium vergaande maatregelen troffen om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Het zal in de toekomst nog moeten blijken of dit volstaat. Zij hebben in ieder geval gelegenheid af te wachten tot er een vaccin of effectieve medicatie beschikbaar komt.
In Europa hadden we nauwelijks ervaring met Sars en een gunstige ervaring met de Mexicaanse griep die uiteindelijk reuze mee viel en dat heeft er waarschijnlijk toe bijgedragen dat het coronavirus fors onderschat werd. Het blijkt zeer infectieus en tegelijkertijd te kunnen zorgen voor ernstige longontstekingen. Die combinatie maakt dat  in korte tijd veel mensen longontsteking krijgen, zoveel dat de gezondheidszorg overvraagd dreigt te worden. Iets wat in Italie reeds het geval is en nu ook in andere landen dreigt te gebeuren. Autoriteiten nemen hun toevlucht tot het beproefde middel – overdrachtspreventie- maar weten tegelijkertijd dat dit maar zeer beperkt mogelijk is. De bedoeling is om de verspreiding van het virus te vertragen maar niet onmogelijk te maken en zo de bevolking in staat te stellen immuniteit op te bouwen zonder dat er zoveel mensen tegelijkertijd ziek worden dat de gezondheidszorg dit niet aan kan. Een vaccin en medicatie zijn momenteel nog niet beschikbaar. Behandeling in het ziekenhuis bestaat uit vocht, zuurstof, beademing en soms, op nog experimentele basis, het gebruik van ontstekingsremmende middelen. De mogelijkheden van de reguliere geneeskunde zijn dus zeer beperkt.
Vanuit antroposofisch-medisch oogpunt zijn hier mogelijk zinvolle aanvullingen op te geven. Er zijn diverse maatregelen aan te wijzen waarmee het organisme als geheel ,en daarmee ook het immuunsysteem, versterkt en wakker geschud kan worden bovendien zijn er diverse therapeutische maatregelen mogelijk om, wanneer de (corona)griep toch opgelopen wordt, zoveel mogelijk te voorkomen dat zich complicaties voor zullen doen. Deze worden op de pagina’s met de desbetreffende namen besproken: Griep preventie en Griep behandelen