Fibromyalgie Ervaringen

Hierna volgen enkele patiëntenervaringen die illustratief lijken te zijn voor de werkzaamheid van het middel bij Fibromyalgie. Wanneer u ze vergelijkt met de ervaringen bij wintermoeheid valt meteen op dat het minder sterke verhalen zijn. Het effect van de kuur Hepar Magnesium treedt later in en is minder volledig. Toch zijn de mensen zeer geholpen doordat de aandoening veel dragelijker werd. Ik hoop in de loop der tijd meerdere ervaringen te kunnen verzamelen. Hebt u zelf ervaringen met het middel en meent u dat de werking bij u toch net weer anders verliep dan de hier beschreven ervaringen ? Laat u het mij dan weten en stuur uw ervaring op naar hm10@therapeuticumvenkelveld.nl

Om de authenticiteit van de ervaringen te bewaren is niets aan de ingezonden tekst gewijzigd of aangepast, daardoor kunt u steeds een andere schrijfwijze of opbouw van het verhaal tegenkomoen. Alleen het lettertype werd gewijzigd.

Index
A: Fibromyalgiepatient met een forse verbetering van de klachten.
B: Fibromyalgiepatient met (aanvankelijk)teleurstellende reactie op HM10.
C: Fibromyalgiepatient met miskende succesvolle behandeling van fibromyalgie.
D: Fibromyalgiepatient met een wonderlijk snelle reactie op HM10.
E: Fibromyalgiepatient met de beste reactie; in enkele weken niet meer arbeidsongeschikt.
F: Fibromyalgiepatient, bevindingen Hepar Magnesium; een therapietraject.
G: Fibromyalgietraject in 2020

A : Fibromyalgiepatient met een forse verbetering van de klachten

Geachte dr. Ellis,
Graag wil ik mijn bevindingen i.v.m. de hepar-magnesium inj.,die ik heb ontvangen van U, aan U meedelen.
Ik ben een vrouw van 68 jr., getrouwd en moeder van 2 kinderen( waarvan de zoon 37 jr. 5jaar geleden overleed) Ik ben van huis uit verpleegkundige en heb met tussenpozen dit beroep uitgeoefend in verschillende tehuizen en de laatste 5jr hiervan als particulier verpl. Zo hier en daar.
Toen ik 11jr. geleden bij een homeopatisch arts onder behandeling was , gebood ze mij onmiddellijk op te houden met dit zware werk wegens artrose in mijn duimgewrichten, haar medicatie was ook niet afdoende en bij herfst en wintertijd werden de klachten erger.

Wanneer het precies tot mij doordrong, dat ik eigelijk fibromyalgie had,weet ik niet meer. Maar sinds dr. Ellis mij vroeg mee te werken aan het ontvangen van intraveneuze hepar- magnes. Inj. (en daar heb ik er 20 van gehad)ben ik over het geheel genomen ontzettend opgeknapt.De intense moeheid en de pijn en stijfheid in spieren en gewrichten waren zo goed als over. Ik heb in dec 2005 ook nog een licht hartinfarct gehad, daar ben ik dus mede door deze inj. vanaf 2006 sneller van hersteld.Wat ik nog wel heb ( en altijd gehad heb) is veel behoefte aan slaap en rust( misschien door mijn te lage schildklierwerking)

Onbegrip heb ik niet ondervonden van partner, fam. of kennissen.De cardioloog was er enthousiast over.De eerdere therapieen, zoals boven vermeld door een homeopatisch arts waren ook zonder sucses.
Ik was eerst wat tegen sputterig voor die vele inj., iedere week weer.In het begin merkte ik niet zoveel van de inj., heel langzaam kwam dat op gang. Ik kreeg veel meer energie en minder tot geen pijn ( dat was vorig jaar april met veel zon )Ik voelde, dat het aan de inj. lag, ik had me lang niet zo goed gevoeld, ik voelde me 100%.Nu na de herfst en in deze wintertijd kwamen de klachten weer iets terug en ben ik op 85% geëindigd.Maar het herstel gaat sneller. Ik ben blij , dat ik hieraan meegewerkt heb.
Ik hoop, dat ik U genoeg info. heb toegespeeld en U van dienst heb kunnen zijn.

Hoogachtend, vr. gr. L.S .- te K.

Commentaar : Het gaat hier waarschijnlijk om fibromyalgie van onbekende duur. In het dossier van mw. Is de diagnose door een rheumatoloog niet terug te vinden. De klachten pasten er goed bij incl. de terugval na enige tijd. De klachten van mw. waren in november 2006 verergerd ; derhalve werd aan een wintermoeheid gedacht. Aangezien de klachten pas op de vijfde injectie verbeterden en op het oktoberpeil terug waren werd doorgevraagd en toen kwam de fibromyalgische achtergrond aan het licht. De fibromyalgie verbeterde vervolgens geleidelijk maar compleet …100% zoals mevrouw zelf schrijft. Aangezien zij van de negende en tiende injectie nog steeds beterschap bespeurde kreeg zij een kuur van 15 ipv 10 injecties. Het beloop Na 5 inj. 50% energie ; na 10 : 75 % ; na 15 : 100% en spierpijn vrijwel volledig over. Mw kon alles doen wat ze wilde. Na 1 mnd terugval naar 75% ; mw. wilde opnieuw een kuur doch deze hielp niet meer. Daarop volgde bloedonderzoek waarbij een ondergesuppleerde hypothyreoidie aan het licht kwam. Dit kan fibromyalgie achtige klachten geven . Mw. was overigens al met deze aandoening bekend en de instelling was voor begin van de therapie keurig. Na suppletie ontving mw. opnieuw een kuur van 5 waarna herstel optrad tot 85 % . Hierna werd gestopt. De fibromyalgie is niet meer de beperkende factor voor haar activiteiten ; nu is dat een artrose van de handen. De therapie wordt nu hierop gericht.
Al met al dus geen genezing van fibromyalgie maar wel een forse verbetering in relatie tot de injecties.

B Fibromyalgiepatiënt met teleurstellende reactie op HM10
Geachte Heer Ellis
Naar aanleiding van Uw schrijven,doe ik U hierbij puntsgewijs mijn bevindigen toekomen.
1) Leeftijd en geslacht: 68 jaar oud en vrouw.
2) Klachten: ongeveer 15 jaar.
3) Beperkingen:Door deze ziekte kon ik mijn beroep als bejaardenhulp niet meer uitoefenen en bij de dagelijkse activiteiten protesteerde mijn lichaam en moest ik stoppen waar ik mee bezig was.
4) Slaap/rust behoefte: Slaap en rust is probleem ,daar ik niet lang in een zelfde houding kan liggen,zitten of staan en langere tijd lopen is ook een probleem .
5) Begrip: Van partner en familie is er wel begrip maar van de buitenwereld niet ,daar men het aan de buitenkant niet kan zien.
6) Therapieen: Meerdere therapieen gehad, geen afdoende resultaten,alleen verlichting,want de klachten komen steeds terug.
7) De injecties: De injectiekuur was voor mij weer een moment van hoop om eindelijk eens een dag zonder pijn te mogen beleven.
Ik heb 2x een kuur gedaan, maar helaas !
Maar ik blijf hopen op het moment dat ik me weer eens beter ga voelen en niet dag en nacht pijn moet hebben.

Kommentaar ; Deze mevrouw heeft na afloop van 2 kuren wel degelijk baat gehad van de injecties. De moeheid was beter en de fibromyalgiepijnen waren duidelijk verbeterd . Formeel voldeed zij niet meer aan de criteria voor fibromyalgie. Zij hield nog pijn tgv slijmbeursontstekingen van schouders en heupen maar de perifere spierklachten waren over. In principe zouden deze ontstekingsverschijnselen moeten reageren op nsaid maar deze verdroeg zij niet en een kenacort injectie hielp niet. Dit is ook het verschil met fibromyalgieklachten ; hierbij reageren de klachten meestal niet op nsaids . De moeheid nam enkele weken na afloop van de injecties overigens weer toe. Omdat de hoofdklacht van mw toch de pijn was en niet de moeheid werd toen besloten de aandacht mn op de antroposofische behandeling van de bursitiden te richten. Dat is tot op heden niet goed gelukt ; Mw heeft de moed ook een beetje verloren en komt niet zo vaak meer. Al met al dus een een bemoedigende reactie voor wat betreft de verbetering van de fibromyalgie. Een reactie die echter onvoldoende tot zijn recht kwam door het overheersen van een ander pijnsyndroom. Het tijdelijk resultaat voor wat betreft de moeheidsklachten is een bekend probleem bij fibromyalgie. In dit geval had Mevrouw opnieuw een kuur kunnen krijgen ; dat is ivm de overheersende pijnklachten niet gebeurd.

Vervolg dd 18/4/2008 : inmiddels is mw wel teruggeweest. Er is bloedonderzoek gedaan en hierbij bleek dat mw.een te traag werkende schildklier had. Deze is met een regulier middel behandeld ( euthyrox) en inmiddels heeft mw.geen pijnklachten meer.Dat is natuurlijk heel fijn voor mevrouw en dit verklaart ook meteen waarom het effect haar zo tegenviel. HM10 is niet bedoeld als therapie voor schildklierproblemen. Deze blijken bij fibromyalgiepatienten veel vaker voor te komen als bij niet-fibromyalgie patienten. Dat wist ik ten tijde van de behandeling van deze patiente nog niet. Inmiddels weet ik dat echter wel en dat is ook de reden dat het bij deze patiente alsnog ontdekt werd.

C  Miskende succesvolle behandeling van fibromyalgie
1. Vrouw, 59 jaar Net voor een periode van enorme stress had ik, rond mij 28e (1976), het gevoel in de kracht van mijn leven te zijn. Ik was energierijk en runde een gezinnetje met twee jonge kinderen.
2. Ik kreeg pijn in mijn nek en armen en werd naar de reumatoloog gestuurd. Die ontdekte dat ik jeugdreuma moet hebben gehad; duimgewrichten zijn vastgegroeid. Omstreeks mijn 7e jaar had ik veel pijn in handen en knieen. Ook werd een te hoge spierspanning gemeten, en weer fysiotherapie voorgeschreven.
3. Door de stressvolle periode en overbelasting door zwaar werk, werden mijn klachten erger. In de loop van de jaren hierna kreeg ik hinder van beperkingen in mijn dagelijks leven. Het werd steeds moeilijker me te bewegen, vooral mijn handen en mijn vingers werden pijnlijk en stijf. Ik kon mijn benen soms niet optillen om normaal te kunnen lopen. Fietsen ging bijna niet meer. Rond mijn 34e jaar (1982) begon ik ook last te krijgen van een pijnlijke heup. Vermoeidheid sloeg toe. Toch heb ik op 45-jarige leeftijd nog een secretaresseopleiding gedaan om werk te gaan doen wat nog wel kon. Ik kreeg op steeds meer plaatsen pijn. In het jaar dat ik 50 werd (1998) kwam er een dubbele hernia bij waaraan ik geopereerd werd. Voor de operatie werd bij onderzoek door de reumatoloog de diagnose fibromyalgie gesteld. Ik had het gevoel dat alle kracht uit mijn spieren wegvloeide.
4. Door de pijn kon ik ’s nachts niet liggen, niet slapen. Ik raakte nog meer vermoeid en steeds stijver, kreeg opnieuw grote stress en functioneerde niet meer.
5. Ik had het gevoel dat niemand dat begreep en werd depressief, waarvoor ik in 2001 vier maanden werd opgenomen op de PAAZ.
6. Allerlei pijnstillers geprobeerd, echter niets hielp. Met tussenpozen kreeg ik fysiotherapie en volgde in 2006 de cursus “omgaan met fibromyalgie”.
7. De kuur (in 2007) met hepar/magnesium-injecties zag ik als een kans.
8 en 9. Na 11 prikken 1x/week, werd ik 2x/week geprikt, totaal 21x. Ik werd geestelijk sterker, en meer opgewekt. Werd ook steeds actiever en had overdag minder rustperioden nodig. Ik stopte ermee omdat ik dacht dat ze niet werkten. Toch wel dus! Pas achteraf schreef ik deze verbetering aan de injecties toe.
10. Het gaat heel goed met me, overdag rusten is een zeldzaamheid geworden, ik ga naar bed en sta op op “normale” tijden. Ik voel me een stuk gelukkiger!
Commentaar 25 jaar had deze mevrouw dus al fibromyalgie toen wij met de kuren begonnen.
Over enkele weken is het voor deze Mevrouw een half jaar geleden geweest dat zij haar kuren Hepar Magnesium afrondde. Dit is een belangrijk aanvullend gegeven omdat de effecten van therapie bij fibromyalgie over het algemeen na een 1/2 jaar niet meer significnt beter zijn dan van een placebo.
Opmerkelijk is in de beschrijving de moeite die het kost om de verbetering die ingetreden is goed te herkennen. Tijdens het spreekuur was het duidelijk dat Mevrouw een forse verbetering had doorgemaakt. Zo was bijvoorbeeld de hersteltijd na overmatige inspanning voor de start van de kuur 2-3 dagen . Na 5 injecties 1 dag en na 10 injecties nog maar 20 minuten. Zoiets scheelt al meteen een hoop.
De spierpijn was verminderd tot een verhoogde gevoeligheid ipv pijn. De slaap was voor de kuur maximaal 6 uur . Mevrouw ontwaakte elk uur van de pijn. Dit begon na 5 injecties ook al te verbeteren. Wanneer de slaap precies normaliseerde is niet geregistreerd.
Het moeizame herkennen van de verbetering leidt geregeld tot een discrepantie tussen een algemene waardering van het eigen welbevinden en een gedetailleerdere opgave van de klachten middels een vragenlijst – de fiq. Deze Mevrouw kreeg 20 ampullen ipv 10 omdat er enige twijfel bestond of het maximale effect na 10 ampullen wel al bereikt was.
Geplaatst 22-2-2008

D: Wonderlijk snelle reactie op HM10
Hierbij een brief over mijn ervaring met de hepar-injecties bij dr.Ellis. Mijn leeftijd is 47 en ik ben huisvrouw en moeder van 2 bijna volwassen kinderen. Het aantal jaren dat ik klachten had weet ik niet precies, maar het was iets wat in de loop van de ongeveer 15 jaar was ontstaan. Altijd moe en veel pijn in de gewrichten. Tot de klachten zo erg waren dat ik bij het opstaan al dacht hoe kom ik de dag door, alles was me te veel. Ik kon moeilijk traplopen, fietsen. Ik ging niet meer naar de sportschool want ik zag er als een berg tegen op om er naar toe te gaan en als ik er dan was had ik nergens kracht voor. Ook de alledaagse dingen zag ik als een berg tegen op en lag vaak dood moe op de bank terwijl ik steeds minder deed. Ik was al eens naar een bijeenkomst van fibromialgiepatienten geweest maar daar had ik niemand gehoord over een goede behandeling met enig resultaat. Tot het moment dat ik bij mijn huisarts hoorde over de behandeling met de hepar-injecties bij dr.Ellis. Ik dacht gelijk: baat het niet, schaat het niet, zo kan ik niet verder. Ik heb contact gezocht met dr.Ellis en ben aan de injecties begonnen en met een verbluffend resultaat. Na de eerste injectie had ik al meer energie, maar dat had tot gevolg dat ik te veel deed en een terugslag kreeg. Bij de volgende injecties ging het steeds beter met me en kon ik weer van de dag genieten en de normale dingen doen. Uiteindelik heb ik 10 injecties gehad. Ik ga nu ook weer naar de sportschool en heb een hondje kunnen nemen om lekker elke dag mee te kunnen lopen. Ik ben heel gelukkig met het resultaat en zou het een ieder aanraden want een leven met veel pijn en altijd moe is geen leven!
Commentaar : bij deze mevrouw ( moeder van 2 kinderen van 18 en 21 jaar) was de diagnose fibromyalgie door haar huisarts gesteld. Zij schatte haar energieniveau bij aanvang van de therapie op 30%. Zij werkte 4 maal per week 3 uur en was dan al om 11.30 uur doodop.
Op de dagen dat zij niet werkte was zij vanaf 16.00 doodop. Na een feestje duurde het 3 dagen voor zij weer hersteld was en op het bekende energiepeil van 30% zat. Sport had zij al opgegeven. Zij had ook spierpijn maar ervoer de moeheid als hinderlijker. ’s Nachts lag zij erg verkrampt te slapen.
Na 10 injecties meldde zij dat de energie op 80% zat en niet meer hinderlijk was. De hersteltijd na een feestje genormaliseerd was. De spierpijn iets minder was geworden. Zij was dan ook weer gaan hardlopen: 2x/week 30 minuten. Zwaardere activiteiten gaven nog wel spierpijn.
Het herstel had zich tijdens de eerste 5 ampullen afgespeeld. Dit is uitzonderlijk . Eerst was dit effect instabiel maar vanaf de vijfde was het effect stabiel en van de laatste ampullen had zij niets meer bemerkt. Dit is een reden om te stoppen met de therapie.
In verband met de restpijn kreeg zij korrels magnesium phosphoricum mee. Na nogmaals een maand (8/2007) zag ik haar voor controle.
Zij voelde zich niet moe hoewel de energie ook geen 100 % was. Dit komt wel vaker voor. Onder energie wordt door nogal wat mensen iets anders begrepen dan onder moeheid. Zij had zelfs 3 uur geraft zij het in een 8 persoons boot ….maar toch. Zij had in haar vakantie geen spierpijn gehad maar moest bij zwaardere activiteiten wel oppassen. De korrels hadden geen meerwaarde gehad. Waarschijnlijk zijn de korrels voor de fibromyalige te licht. Bij mensen zonder fibromyalgie helpen zij goed bij nachtelijke krampen.

Bij mensen met fibromyalgie die na een hm10 kuur nog teveel spierpijn over houden laat ik dit medicament tegenwoordig nogal eens onderhuids prikken. Ik doe dit nog maar sinds kort (2/2008) en heb de voorzichtige indruk dat dit wel eens een waardevolle aanvulling op de kuur Hm10 zou kunnen zijn. (2014 : Het helpt wel voor de krampende pijn maar niet voor de continue pijn) Het is echter niet perse nodig direct na een Hm10 kuur het volgend medicament te geven ; soms ijlt het effect toch nog wat na en treedt er ook na afloop van een kuur nog verder herstel in.

Elders op de site heb ik over een vooronderzoek geschreven waarbij ongeveer 25% van de fibromyalgiepatienten na afloop van de therapie klachtvrij was. Hierbij is deze mevrouw niet meegerekend. Vanwege de restpijn zit zij in de groep die gedeeltelijk reageerde en niet in de groep die klachtvrij was. Zoals u hebt kunnen lezen was die gedeeltelijke reactie nog altijd zeer de moeite waard voor mevrouw ; haar eigen verhaal schreef zij eind februari 2008 oftwel ruim 6 maanden na afloop van de therapie. Dit is een belangrijk moment. Van vele reguliere therapieen voor fibromyalgie is na 6 maanden geen aantoonbaar effect meer over. Bij deze mevrouw dus wel degelijk. Concluderend was hier dus sprake van een snel, fraai en langdurig resultaat .

Patiente E: De beste reactie : in enkele weken niet meer arbeidsongeschikt.
Ik zal me even voorstellen , ik ben M., 46 jaar en heb fibromyalgie.
Na 5 jaar hevige pijnen , stijfheid , geen energie meer en lichamelijk een wrak hoorde ik van Dr. Ellis van de Hepar magnesium injecties. Ik zag dit als een kans op een normaal leven !!, want dat had ik niet meer , kon niet meer werken , lag veel op bed , altijd pijn enz.
Bij de eerste spuiten dacht ik het zal wel niet bij mij werken maar dan net voor de Kerst fietste ik van de dokter naar huis en voelde mij heel opgelucht en vrij.
Ik dacht direct dit kan toch niet !! , ik maakte weer plannen voor de kerstboodschappen en deed deze ook weer samen met mijn man . Die had ik al zeker 3 jaar niet meer zelf gedaan .
Ik was weer opgewekt , niet meer moe en had ineens weer veel energie en kon dit gewoon niet geloven dat er zoveel veranderd was. Mijn blijheid won het van de opkomende emoties over het “nieuwe leven”dat ik weer kreeg en ik kon weer meedoen ! Onvoorstelbaar !.
Mensen om mij heen gingen deze grote verandering ook zien en voor mijn gezin kon ik er weer zijn. Ik kreeg een leuke baan in de zorg , ik was weer ik.
Na ongeveer 1 jaar leek het wel of ik iets terug zakte , niet veel maar was wel bang om alles weer kwijt te raken wat ik opgebouwd had het laatste jaar. Heb toen weer in oktober 10 injecties gehad en het gaat weer prima met mij. Ik ben heel erg blij en vooral dankbaar dat dit bij mij zo geholpen heeft en weer midden in het leven sta.
Dat alles heb ik te danken aan Dr. Ellis met zijn Hepar / magnesium injecties.
Groeten , M.A.

Commentaar : Deze mevrouw startte begin november 2006 en wist eind januari te melden dat zij vanaf de zesde injectie geheel fit en pijnvrij was. Bij de controle eind maart 2007 was het iets minder maar niet in die mate dat er opnieuw geprikt diende te worden en mw had inmiddels voor 24 uur/week werk aanvaard naast haar huishouden dat zij ook weer geheel zelf deed. Net als voor de fibromyalgie. Opmerkelijk was dat zij op 21/12 /2006 nog voor een evaluatie van de eerste 5 injecties kwam en toen meldde dat zij af en toe een dag zonder rust kon en iet minder pijnstillers gebruikte. Zoals u hierboven kunt lezen heeft zij vervolgens alle kerstboodschappen kunnen doen. Het effect is dus vrij plots , binnen 3 dagen na de zesde injectie op 21/12 gekomen en dat lijkt bij meer patienten het geval te zijn. Het effect laat bij fibromyalgie doorgaans een aantal weken op zich wachten en dan komt het plots en in enkele weken volledig tot ontplooiing. In 3 dagen is wel erg snel.
Deze patiente is overigens degene bij wie de injecties tot nu toe het beste geholpen hebben.
Zij was voor aanvang van de kuur arbeidsongeschikt voor haar voormalige baan van 24 uur/week alsmede voor een groot deel van haar huishouden. Zij had gehuild van geluk toen zowel de pijn al s de moeheid vedwenen waren en was de eerste tijd als de dood dat het effect maar tijdelijk zou blijken te zijn. Er waren de eerste tijd ook schaduwkanten aan deze grote verandering. Haar partner had voor de avonduren een eigen hobbyleven opgebouwd en was gewend alleen zijn gang te gaan. Dat kon niet meer. Mevrouw, die, voor die tijd, ‘savonds op bed lag, was er weer en eiste haar man op als partner en wel meteen. Het leidde gelukkig niet tot een breuk.

F: Bevindingen Hepar Magnesium; een therapietraject.
Ik ben een vrouw van 26 jaar en via de reumatoloog is bij mij de diagnose fibromyalgie gesteld. Ik ben lerares en werkzaam in het speciaal onderwijs.
De klachten begonnen zo’n 10 jaar geleden, na een val van een paard begon ik op steeds meer plekken pijn te krijgen, in mijn rug, schouder en nek. Bij mijn vorige huisarts allerlei therapieën geprobeerd maar niets hielp, het werd alleen maar erger. 2 jaar geleden ben ik bij Dr. Ellis terechtgekomen, weer met dezelfde klachten maar dan gespreid over mijn hele lichaam, alle gewrichten deden pijn en ik kon vaak niet goed lopen. Ook kreeg ik veel spitverschijnselen.
Mijn aanstelling is voor fulltime, maar zit momenteel 1 dag in de ziektewet. Ik merk dat ik het volledig werken niet volhou, ben s’avonds kapot en lichamelijk niet in staat wat te ondernemen.
Via een slaapkliniek kwamen we erachter dat ik niet genoeg melatonine aanmaak, waardoor ik slecht en laat in slaap val. Gevolg; korte nachten, wakker van de pijn en vervolgens opstaan met pijn en pijnstillers innemen. Nu moet ik elke avond een pil innemen en gelukkig werkt dit erg goed! December 2007 ben ik begonnen met de 1e kuur hepar / magnesium (10 spuiten). De resultaten op het gebied van pijn waren niet optimaal, alhoewel mijn energie wel omhoog ging. Daarna ben ik zelf kleine magnesium/phosporicum ampullen gaan toedienen met wisselend resultaat. Afgelopen november ging het bergafwaarts, gevoel weer terug bij af te zijn, dagelijks pijn en veel pijnstillers in moeten nemen om de dag door te komen.
Ik ben nu nog bezig met de 2e kuur, heb er inmiddels 9 gehad en voel dit keer duidelijk verschil (misschien ook in combinatie met de kleine ampullen). Ik heb sinds deze kuur geen pijn meer gehad in de benen / knieën, voel dat ik meer energie heb, meer activiteiten kan volhouden, slaap goed en sta steeds vaker zonder pijn en uitgerust op. Het is net alsof mijn lichaam nu meer kan incasseren en minder snel de pijn de overhand laat nemen. Ik ben erg tevreden met het resultaat en hoop dat de injecties nog lang zijn uitwerking hebben.

Commentaar Arts: Bij deze patiente was er sprake van een therapietraject. De eerste kuur hepar magnesium in november 2007 gaf slechts gedeeltelijk resultaat. De moeheid verbeterde het meeste, de pijn ook nl van 2/10 naar 6/10 (!) volgens mevrouw maar zakte later toch weer terug naar 4/10( 10 = geen pijn ; 1= ondragelijke pijn). Het was duidelijk dat dit na de kuur het grootste probleem was. De pijn bestond uit een zeurende basispijn met krampen er tussendoor. Op de magnesium phosphoricum injecties ( 1ml. s.c. in de leverstreek) trokken de krampen geheel weg en bleef alleen de zeurende pijn over : pijnscore 8/10 . De injecties werden 2x/week gegeven. Bij vermindering naar 1x/week kwamen de krampen in milde mate weer terug. Vervolgens werden korrels van het zelfde middel gegeven en met de combinatie 1x/week prikken en verder dagelijks korrels, werd in juni geconstateerd dat de pijn onder controle was. Mevrouw meldde vervolgens eind juni dat ze slechter sliep. Voorheen was zij van uitputting om 22 00 in slaap gevallen. Door de toegenomen energie was zij nu overactief, kon maar met moeite inslapen en kreeg dan bovendien last van hartbonzen. Mevrouw kreeg het advies haar koffiegebruik te staken. Na het stoppen van de koffie meldde zij in juli dat het harbonzen verdwenen was maar dat het inslaapprobleem nog bleef bestaan. Ze mistte 1-2 uur slaap per nacht en dat maakte dat de pijnklachten en moeheid weer toenamen. In de zomervakantie kon zij uitslapen; toen ging het weer beter, maar bij hervatting van de werkzaamheden in het najaar ging het minder goed. Er werd met reguliere pijnmedicatie gestart in oktober en in die tijd begon ook de melatoninetherapie. Bij de slaappoli van het ziekenhuis de Gelderse Vallei was een avondlijk melatoninetekort vastgesteld en een slaapefficiëntie van 88%. Vrij spoedig na de start van de melatoninetherapie slaapt mw beter in en meldt dat zij fitter ontwaakt. Op het doorslapen en op de pijn had de therapie echter geen invloed en op het malen en piekeren ook niet.

Na een periode met nekkrampen in oktober realiseerde mevrouw zich dat een voltijdsbaan niet goed te combineren viel met de fibromyalgie en dat was een pijnlijke constatering. Ze ging in overleg met de bedrijfsarts 1 dag per week in de ziektewet en ze besloot zelf een cursus mindfullness te gaan volgen om het piekeren de baas te kunnen bovendien verzocht zij mij om een verwijzing naar een psycholoog voor de verwerking van het chronisch ziek zijn. Die kreeg ze ook.. Met de oefeningen uit de cursus lukte het haar om beter door te slapen. De pijn bleef echter onveranderd. Het was inmiddels eind november en het viel op dat er sinds de zomer een neerwaartse lijn was qua pijn. Ook viel op dat het inmiddels al 10 maanden geleden was dat de kuur Hepar Magnesium D10 werd afgerond. Bij meerdere patiënten lijkt het zo te zijn dat er na ten laatste 10 maanden weer behoefte is aan een vervolgkuur en bij deze patiënte lijkt het er achteraf gezien op dat dit moment eigenlijk na 6 maanden gekomen was; nl. in juli al.

De tweede kuur Hepar Magnesium D10 werd gestart en nu trad er een goed effect in na 2-3 injecties. De pijn verminderde eindelijk. De reguliere pijnmedicatie neemt mevrouw nu nog zonodig = 5-7 dagen /maand. Mevrouw is fit , de slaap is verkwikkend, bij ontwaken slaapt zij weer vlot in en zij overweegt om de dag ziektewet per week die sinds oktober bestaat op te geven en weer voltijds te gaan werken. De therapie bij de psycholoog is nog niet gestart. De kuur werd wel afgemaakt tot 10 injecties.

Al bij al een proces dat stap voor stap vooruit ging . Niet zo plots en spectaculair als bij anderen maar iedere stap was er één en de hoop op verbetering werd ondanks een terugval niet opgegeven. Uiteindelijk is mevrouw na een jaar behoorlijk ver gekomen. Ze kwam consequent maandelijks voor overleg en dat is uiteindelijk de weg naar een fraaie verbetering geweest. Opmerkelijjk is het feit dat de Hepar Magnesiumtherapie de tweede keer beter hielp dan de eerste keer. Dat is meestal andersom en wel vanwege de reden dat de patiënten er doorgaans minder slecht aan toe zijn wanneer zij herstarten. Bij deze patiënte lijkt het erop dat de diverse andere therapieën-de kleine injecties , de melatonine, het stoppen met de koffie, de mindfullness – voorwaarde-scheppend zijn geweest en er gedurende het jaar een bodem is gelegd voor een betere werkzaamheid van de tweede kuur.

De boodschap van deze ziektegeschiedenis is dan ook: geef de moed niet op ; blijf zoeken naar iedere kleine stap vooruit en wees tijdig bedacht op een terugval na een HM10 kuur

G: Fibromyalgietraject in 2020
Magnesium gaf me mijn dag weer terug
Al 20 jaar, sinds de geboorte van mijn dochter, was ik moe. Ondanks een nachtrust van gemiddeld 9 á 10 uur werd ik nooit uitgerust wakker. Na mezelf zo’n 5 á 6 uur “door de dag slepen” ging het kaarsje weer uit. En deed ik een middagslaapje van minimaal 1,5 á 2 uur. Daarna kon ik weer even. Dat betekende altijd alles plannen. Want als ik te lang doorging voelde ik me letterlijk ziek van vermoeidheid. Dus 10 uur ‘s nachts en 2 uur overdag slapen per dag (exclusief naar bed gaan en wakker worden) koste me, inclusief, zo’n 14 uur per dag. Effectief hou je dan 10 uur per dag over om te leven. Dat is ellendig weinig als je eigenlijk best heel veel zou willen doen.
Natuurlijk heb ik van alles geprobeerd en vele deskundigen bezocht. Helaas kwam er nooit een echte oplossing. Tot ik ging verhuizen en een andere huisarts namelijk dr. Ellis kreeg.
Na weer een poging van mezelf te gaan werken waardoor ik niet meer vast kon houden aan mijn middagslaapje stortte in na 3 weken al in. Mijn lijf gaf een duidelijk signaal.
Samen met Dr. Ellis zijn we aan de slag gegaan met zijn vermoeidheidsprogramma. Stap voor stap konden we gaan afvinken. Slaapapneu werd ontdekt. Ondanks mijn lage BMI waardoor men hier niet snel aan denkt. Het slapen met een masker bracht ’s morgens een uitgerust gevoel en vooral een lijf dat ‘s nachts herstelde. Maar de moeheid na zo’n 5 uur wakker zijn bleef. Ook na een half jaar.
Dus besloten we magnesiuminjecties te gaan toedienen.
De eerste week voelde het alsof de magnesium in mijn hersenen neerdaalde. Wattig in mijn hoofd. De tweede week heb ik 2 goede dagen en kan ik de hele dag door. Ik kan het eigenlijk niet geloven. Daarna krijg ik draaiduizeligheid (wat toevallig is, komt niet door de magnesium) en ben ik doodmoe. Het aantal ademstops gaan helaas ook omhoog. Mijn lijf is duidelijk op zoek naar een nieuwe balans.
In week 3 nog steeds duizelig, erg moe en enorme hoofdpijn. Ik heb normaal nooit hoofdpijn. Einde van de week is de draaiduizeligheid gelukkig voorbij.

Week 4 brengt één dag een opleving, daarna ben ik weer heel moe. Ademstop gaan nog meer omhoog, ik krijg overal pijntjes (rug, schouders, enkels) en kramp in mijn kuiten. Nog nooit kramp gehad. Heel vreemd want magnesium ontspant, heb ik geleerd. De middagslaapjes zijn weer broodnodig.

In week 5 gebeurt er iets ongelooflijks. Ik heb 4 goede dagen, waarop ik geen behoefte heb te gaan slapen. Maar met mijn strakke dagplanning om dat middagslaapje heen zit ik nu opeens te denken, “wat zal ik eens gaan doen?”. Ik koester de extra tijd en zie het als een cadeautje waarin ik niet teveel onderneem. Bang de magnesium weer “op” te maken. De overige dagen wel een middagslaapje.
Tijdens week 6 komen er weer 4 middagslaap-loze dagen. Een bezoekje van vrienden kost teveel energie. Daar kom ik nu dus ook achter. Wat kost hoeveel energie en is het dat waard.

Vanaf week 7 ga ik opeens bijna moeiteloos de dag door. Ik ben op mijn hoede niet teveel te gaan doen in de extra tijd die ik per dag krijg. Maar ik vergeet gewoon te gaan slapen. De behoefte is er niet. Het middagslaapje was dus geen gewoonte maar puur lichamelijk noodzakelijk.

Vanaf week 8, dus injectie nummer 8 gaat het voortreffelijk. Gewoon een hele week hele dagen hebben. Ik durf het bijna niet te geloven.

Uiteindelijk krijg ik gedurende 10 weken 10 injecties. En dan… dan ben ik er benieuwd hoe lang dit stand houdt. Inmiddels kan ik vertellen dat het al maanden erg goed gaat. Het is een wonder en groot cadeau, Na 20 jaar, een hele dag energie genoeg terug te hebben.

Commentaar E.Ellis : Het wat even een zoektocht bij deze patiënte. Ze gebruikte, toen zij eind 2019 in mijn praktijk kwam al jaren diverse soorten schildklierhormoon en had al vele therapeuten bezocht. De startdiagnose was op dat moment niet geheel duidelijk. Fibromyalgie of chronische vermoeidheid? Zij meldde zelf de fibromyalgie maar in het dossier was geen brief van een reumatoloog te vinden terwijl zij daar wel was geweest.
Tegenwoordig onderzoek ik eerst de B12-situatie: de MMA was met 0.22 te hoog en de B12 met meer dan  300 waarschijnlijk normaal, maar in 2000 was de B12 139 geweest en in het verleden was het zeer goed gegaan tijdens B12 kuren. Dit was de reden om eerst met B12-injecties te starten. De haaruitval beterde maar de energie niet. Zij ervoer echter ook veel onrust in haar hoofd. Mw. had een baan van 5 uur en 8 uur als gastvrouw en was dan de volgende dag kapot. Zij sliep hierbij 9-10 uur maar de slaap verkwikte niet. De concentratie bleek erg variabel : 23 minuten tot enkele uren. Na een hierover gesprek zegde mw. haar baan op en ging zij consequent een middagslaap houden. De slaap nam toe tot 11 uur ’s nachts en 2 uur ’s middags. Dit bleef enige tijd zo bij een goede concentratie van enkele uren voor lezen en gesprek. Dat vond ik vreemd. Het was begin maart en een dergelijke lange slaapbehoefte met vermoeidheid bij een goede concentratie doet dan aan een vorm van wintermoeheid denken.
De Hepar Magnesiuminjecties waren op dat moment echter niet leverbaar. Besloten werd om dan maar eens een daglichtlamp te proberen. Dit vond mw. erg omslachtig en het hielp bij 2 weken gebruik ook niet. Gezien het gesnurk werd nog een onderzoek naar slaapapnoe gedaan. Dit bleek zij ook te hebben; met de therapie hiervoor ging de slaapbehoefte van 13 uur naar 10.5 uur; het hielp niet voor de vermoeidheid. Toen was inmiddels het najaar aangebroken en was de Hepar/Magnesium inmiddels wel leverbaar.  Het bleek dus heel goed te helpen en voor haar de oplossing te zijn voor een probleem met een duur van ongeveer 20 jaar. De reden om aan de HM10 te denken was in haar geval : de grote slaapbehoefte bij een normale concentratie en afwezigheid van overbelasting. Patiënten met een te drukke baan bij een normale concentratie kunnen ook een overmatige slaapbehoefte krijgen maar bij het stoppen van de werkzaamheden hoort de overmatige slaap en vermoeidheid in enkele dagen weg te trekken.
Mw. was in november 2019 gestart met de B12-therapie. Vier maanden later, in maart 2020, ontstond het idee de HM10 te gaan injecteren maar door leveringsproblemen kon dit pas in november 2020 gestart worden. Zonder de leveringsproblemen had het hele proces waarschijnlijk 6 maanden geduurd in plaats van 14 maanden. Die vertraging was spijtig maar de grootste vertraging had natuurlijk gezeten in de 20 jaar voorafgaande aan de behandeling.